అమ్మ
ఒక మహిళ తన పిల్లవాడిని తీసుకుని మంచుకొండల్లో ప్రయాణం చేస్తోంది.
ఉన్నట్టుండి కొండచరియలు విరిగిపడ్డాయి. ఆ మహిళ ప్రయాణిస్గున్న బగ్గీ మంచులో కూరుకుపోయింది. ఆమె చనిపోవడం ఖాయం అని అంతా అనుకున్నారు.
మరుసటి రోజు సహాయ కార్యక్రమాలు మొదలయ్యాయి. మంచుగడ్డల్ని తొలగించారు. అడుగున బగ్గీ కనిపించింది. బగ్గీ తెరిచి చూశారు.
అందులో మహిళ శవమై కనిపించింది. ఆమె ఒంటిమీద దుస్తులు లేవు. పక్కనే పసిబిడ్డ పడుంది. ఆమె దుస్తులన్నీ తన బిడ్డకు కప్పి, బిడ్డను తన గుండెలకు అదుముకుని వాడికి వెచ్చదనాన్ని ఇచ్చింది.
అందుకే బిడ్డ బతికే ఉన్నాడు.
ఆ తల్లి తన ప్రాణంతో తన బిడ్డకి ప్రాణం పోసింది.
ఆ బిడ్డే పెద్దవాడై ఇంగ్లండ్ కి అయిదేళ్లు ప్రధానమంత్రిగా పనిచేశాడు. ఆయనే డేవిడ్ జార్జి. 1916 నుంచి 1925 వరకూ ఆయన ప్రధానిగా చేశారు.
తన ఆఖరి శ్వాసతోనూ తన బిడ్డకి ఊపిరులూదిన ఆ తల్లికి డేవిడ్ జార్జి ఒక స్తూపాన్ని కట్టించాడు.
ఆ స్తూపం....తల్లి ప్రేమకి ప్రతీక....
తల్లిదనానికి ఒక పుత్రుడు ఎత్తిన గౌరవ పతాక.....!!
ఒక్క పాఠం...రెండు ఫలితాలు
ఇద్దరు అన్నదమ్ములు ....
ఒకడు తాగుబోతు...ఇంకొకడు ప్రయోజకుడు.
తాగుబోతును నువ్విలా ఎందుకయ్యావు అని అడిగితే ...
"అంతా మా నాన్న వల్లే. ఆయనో తాగుబోతు. మమ్మల్ని పట్టించుకోలేదు. ఎప్పుడూ కొట్టేవాడు. ఏదో నేరం చేసి జైలుకి వెళ్లేవాడు. అందుకే నేనిలా తయారయ్యాను" అని చెప్పేవాడు.
ప్రయోజకుడిని నువ్వెందుకిలా అయ్యావని అడిగితే...
"అంతా మా నాన్న వల్లే" అనేవాడు.
"అదేమిటి?"
"మా నాన్న తాగుబోతు. మమ్మల్ని పట్టించుకోలేదు. ఎప్పుడూ కొట్టేవాడు. జైలుకి వెళ్లేవాడు. అమ్మని కొట్టేవాడు.
అవన్నీ చూసి నేనేం చేయకూడదో తెలుసుకున్నాను. అందుకే ఇలా ఉన్నాను" అన్నాడు.
ఒకే ఘటన...ఒకే పరిస్థితి...
ఒకే పాఠం...గుణపాఠాలు మాత్రం వేరు....
తేడా పాఠంలో లేదు...
నేర్చుకునేవారి దృక్పథంలో ఉంది.....
Eppudu manchini anusariddam sir,
ReplyDelete